Ewangelia najbliższej niedzieli stawia przed nami spotkanie dwóch osób: bogacza i żebraka, Łazarza. W oczach świata biedak, pokryty wrzodami, szukający pożywienia u bram bogacza to niewygodny człowiek. Ktoś, kto jedynie sprawia problem, kiedy bogacz dobrze się bawi. W oczach Boga sytuacja jednak się odwara. Łukasz relacjonuje:
Umarł żebrak i aniołowie zaniesli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. (Łk 16,22) Continue reading »
Kulminacyjnym punktem i zarazem fundamentem naszej wiary jest historia Boga- Człowieka, Jezusa Chrystusa. Chociaż ta historia wydarzyła się na ziemi dwa tysiace lat temu, wiara nie jest jedynie sentymentalnym wspomnieniem tamtego wydarzenia. Ta sama historia nieustannie się spełnia, nieustannie jest żywa. Sprawia to ten, który jest Panem i Ożywicielem. Dlatego w credo wyznajemy:
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, ktory mówił przez proroków. Continue reading »
Przypowieść o nieuczciwym zarządcy, której słuchać będziemy w najbliższą niedzielę jest pewną prowokacją. Gospodarz chwali w niej człowieka, który po ludzku był nieuczciwy. Kluczem do zrozumienia tej przypowieści są słowa, którymi Jezus ją podsumowuje:
Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy przyjęto was do wiecznych przybytków (Łk 16,9). Continue reading »
Wiara chrześcijańska nie jest wiarą jedynie w wielką opowieść dziejów świata. Jest to wiara w historię, która dzieje się w życiu każdego pojedyńczego człowieka. Historia świata nie jest przecież tylko jakimś pustym pojęciem – ona realizuje się poprzez życie kolejnych pokoleń, a w każdym pokoleniu, poprzez życie konkretnych ludzi. Dlatego Bóg zechciał w całej tej historii uczynić punkt kulminacyjny, życie konkretnej osoby. W nim chciał ukazać swój własny zamysł wobec każdego człowieka. Uczynił to w życiu Jezusa Chrystusa, dlatego w wyznaniu wiary Kościół przypomina nam tą historię życia Boga-Człowieka:
Wierzę w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Continue reading »
Ostatnie niedziele wzywały do radykalizmu i rysowały stanowczy obraz Chrystusa. W świetle jutrzejszej Liturgii Słowa bardziej można zrozumieć ten radykalizm. Nie kryje się za nim surowość, ale pragnienie Boga, który chce spotkać człowieka i dzielić z nim swoją radość. W Ewangelii trzykrotnie Jezus nawiąże do tej radości:
Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. (…) Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca (…) A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się (Łk 15,7.10.32) Continue reading »
Historia, którą opowiada nasze credo ma swój początek. Jest to początek bardzo konkretny. U początku wszystkiego jest żywa Osoba, jest Ojciec. Ta opowieść ma swojego boskiego Autora. Choć przywykliśmy do tego, aby Boga nazywać Ojcem, nie jest to jednak tylko puste stwierdzenie. To, że Bóg jest Ojcem i Stworzycielem na znaczenie, dlatego dzisiaj zatrzymamy się nad wobec tej prawdy:
Wierzę jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. Continue reading »
Ton niedzielnej Ewangelii na pewno nie ma nic wspólnego z mentalnością tego świata. Jezus nie próbuje zrobić dobrego wrażenia, przyciągnąć do siebie rzesz ludzi, uzyskać poklasku. Wręcz przeciwnie, do tłumów, które idą za Nim kieruje wręcz odstraszające słowa, które powtarza jak refren:
Nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego co posiada, nie może być moim uczniem (Łk 14,33). Continue reading »
Na wakacjach, które już należą do przeszłości, miałem okazję poprowadzić rekolekcje na temat wiary. Teraz, kiedy czas wrócić do pracy, pomyślałem, aby także na blogu przybliżyć te treści. Rekolekcje także mi dały pewne nowe zrozumienie i przeżycie tego czym jest wiara. Sprobuję się więc podzielić własną refleksją i własnym doświadczeniem, które przyniósł mi trwający jeszcze rok wiary.
Wydaje mi się to ważne, aby na nowo odkryć sens wiary. My, ludzie rozumu zagubiliśmy jej prawdziwy sens. Zdefiniowaliśmy podstawowe pojęcia i ułożyliśmy właściwe regułki. Wszystko stało się tak oczywiste i jasne… że straciło całą swoją moc oddziaływania, zdolność fascynacji. Bez żadnych emocji recytujemy w każdą niedzielę: Wierzę w jednego Boga, tak jakbyto było twierdzenie matematyczne, którego trzeba się wyuczyć, ale które ma niewiele wspólnego z życiem. Continue reading »
Follow
Recent Comments