Tydzień temu Jezus zainaugurował swoją misję ogłaszając rok łaski. Dziś św. Łukasz kontynuuje opowiadanie tego wydarzenia. Jej koniec obrazuje całkowity zwrot akcji, który się dokonał i który pozornie okazał się klęską. Ewangelista zapisał bowiem:
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali się z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich, oddalił się (Łk 4,21-30)
Rok święty ma dwa ważne znaki związane z dwoma wydarzeniami. Dziś o pierwszym z nich – to pielgrzymowanie. Zobaczyliśmy już, w skrócie, początki roku jubileuszowego ustanowionego przez Boga jako czasu łaski, powrotu do pierwotnego początku i zapowiedzi wieczności. Potem zobaczyliśmy przemianę rozumienia roku jubileuszowego, który Jezus połączył ze swoją osobą. Teraz czas na historię Kościoła… Continue reading »
Rozpoczynamy lekturę Ewangelii wg św. Łukasza. We wszystkie niedziele tego roku będziemy uczestnikami wydarzeń, które przekazał nam uczeń św. Pawła. Początek misji Jezusa i Jego wystąpienie w synagodze w Nazarecie jest treścią najbliższej niedzieli. To wydarzenie, które nieco opisałem kilka dni temu, zostało poprzedzone ważnym, a często niezauważonym wprowadzeniem. Św. Łukasz rozpoczyna Ewangelię:
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.
Rok jubileuszowy, rok miłosierdzia to pomysł Boga. Tydzień temu zatrzymaliśmy się nad jego pierwotnym sensem, przekazanym przez Mojżesza. To rok powrotu do początku, odnowy, darowania długów, a zarazem zapowiedź wieczności. Dzisiaj zrobimy krok dalej, przechodząc przez inną stronicę Starego Testamentu i dochodząc do Nowego. W Ewangelii św. Łukasza, kiedy Jezus przyszedł do synagogi miało miejsce następujące wydarzenie:
Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność,
a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
abym obwoływał rok łaski od Pana.
Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli». (Łk 4,16-21)
Tuż po chrzcie w Jordanie, u początku swojej misji, Jezus dokonuje pierwszego cudu. W obliczu braku wina na weselu w Kanie Galilejskiej, Pan dokonuje przemiany wody w szlachetny napój. Nie jest to tylko gest życzliwości wobec weselników. Św. Jan skomentuje ten cud słowami:
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. (J 2,1-11)
8 grudnia 2015 roku papież Franciszek otwarł święte drzwi w bazylice św. Piotra. Tak rozpoczął się rok jubileuszowy – Rok Miłosierdzia. Jego hasłem są słowa: „Miłosierni jak Ojciec”. Przez kilka najbliższych tygodni postaram się zarysować nieco perspektywę tego czym jest rok jubileuszowy, czym jest symbolika świętych drzwi aby dotrzeć także do tematu miłosierdzia, który stoi w centrum trwającego roku świętego. Dziś wróćmy do samych korzeni roku jubileuszowego, które sięgają Starego Testamentu. Tam rok jubileuszowy ogłosił sam Bóg, przez usta Mojżesza. W Księdze Kapłańskiej czytamy:
Będziecie święcić pięćdziesiąty rok, oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz – każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu. Cały ten rok pięćdziesiąty będzie dla was rokiem jubileuszowym – nie będziecie siać, nie będziecie żąć tego, co urośnie, nie będziecie zbierać nieobciętych winogron, bo to będzie dla was jubileusz, to będzie dla was rzecz święta. Wolno wam jednak będzie jeść to, co urośnie na polu. (Kpł 25,10-12)
Kilka dni po Uroczystości Objawienia Pańskiego, w liturgii przeżywamy Niedzielę Chrztu Pańskiego. W ten sposób jeszcze raz, choć z nieco innej strony, możemy uczestniczyć w objawieniu Pana. Św. Łukasz relacjonuje to wydarzenie:
Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Łk 3,21-22)
Uroczystość Objawienia Pańskiego dopełnia w pewien sposób to, co dokonało się w Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego. W betlejemską noc ukazał się On pasterzom. Tym razem Mateusz relacjonuje wędrówkę mędrców:
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon (Mt 2,1-11)
Follow
Recent Comments