Wraz z dzisiejszą niedzielą liturgia wprowadza nas w eucharystyczny cykl czytań, który będzie nam towarzyszył przez kolejne kilka niedziel. Dzisiaj słuchamy prowokującego wydarzenia, w którym Jezus rozmnaża chleby oraz ryby i karmi nimi zebrany wokół Niego lud. Ten znak Jezusa Jan zrelacjonował:
Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami rozdając tyle, ile kto chciał (J 6,1-15)
Po tym, jak w ubiegłym tygodniu apostołowie zostali posłani na misję, liturgia wprowadza nas w moment moment ich powrotu. Wtedy, gdy oni zaczynają opowiadać co zdziałali i czego nauczali, Jezus odpowiada bardzo krótko:
Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco! (Mk 6,30-34)
Tydzień temu Pan wracając do swojej ojczyzny przeżył kryzys odrzucenia. Taki kryzys nie jest jednak poza mocą i zasięgiem Boga, jest elementem planu zbawienia. Dlatego w takim mlo sprzyjającym momencie posyła swoich uczniów:
Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przekazał im żeby nic ze sobą nie brali prócz łaski (Mk 6,7-8)
Powrót Jezusa do swojego miasta po uzdrowieniu kobiecy cierpiącej na krwotok i wskrzeszeniu córki Jaira był wydarzeniem. Kiedy wszedł do synagogi i zaczął nauczać, wielu było zdziwionych i zachwyconych jego nauczaniem. Ostateczny wniosek był jednak dramatyczny:
I powątpiewali o Nim (Mk 6,1-6)
Pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu Kościół raduje się darem Ducha Świętego, którego Pan udziela wierzącym wszystkich czasów. Zapowiadając Niebieski Dar, Jezus w Wieczerniku charakteryzuje Jego misję:
Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy (J 16,13)
Choć wniebowstąpienie Jezusa miało miejsce 40 dni po zmartwychwstaniu, Kościół świętuje je kilka dni później, w dzisiejszą niedzielę. Zarówno Łukasz w Dziejach Apostolskich, jak i Marek w Ewangelii używają tego samego zwrotu na wyrażenie tej tajemnicy:
Pan Jezus został wzięty do nieba (Mk 16.19)
Piąta i szósta niedziela wielkanocna wprowadza nas w tajemnicę Kościoła. Czyni to poprzez Jezusowe słowo i winnym krzewie. Tydzień temu słuchaliśmy pierwszej części tej mowy, dzisiaj liturgia kontynuuje słowo Jezusa:
Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. (J 15,9-17)
Czwarta niedziela wielkanocna to czas, w którym Kościół przechodzi od opisów spotkań ze Zmartwychwstałym do teologicznej interpretacji tego wydarzenia. Jest to też niedziela Dobrego Pasterza i właśnie figura pasterza jest pierwszą próbą zrozumienia śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Innymi słowy, sam Jezus odsłania swoje serce i w obrazie dobrego pasterza podpowiada co było motywem Jego pójścia na krzyż. Aby ukazać ten motyw Pan przeciwstawia obraz pasterza obrazowi najemnika:
Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka (J 10,11-18)
Recent Comments