| N | P | W | Ś | C | P | S |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | |||
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | ||
Po dłuższej nieobecności wracamy do niedzielnego Słowa. Tym razem, niemal na zakończenie wielkopostnej wędrówki, liturgia daruje nam opowiadanie o kobiecie cudzołożnej. Słowo, które zbiera całe to wydarzenie i nadaje mu sens jest wyznanie Jezusa:
I ja ciebie nie potępiam. Idź i nie grzesz więcej! (J 8,1-11)
W początku Wielkiego Postu Kościół, poprzez liturgię dzisiejszego dnia, prowadzi nas wraz z Jezusem na pustynię. Pierwsze zdanie dzisiejszej Ewangelii brzmi:
Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła (Łk 4,1)
Po ubiegłotygodniowej Ewangelii o dwóch drogach, dzisiaj Pan kontynuuje ten temat stawiając przed swoimi uczniami to co jest istotą chrześcijaństwa: słowo o bezwarunkowej i bezinteresownej miłości. Nie mówi do wszystkich, ale do tych, którzy Go słuchają, a więc którzy mają otwarte ucho i serce aby przyjąć tą nowość. Pan mówi:
powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają (Łk 6,27-28)
Tydzień temu słuchaliśmy opowiadania o powołaniu uczniów, którzy zostawili wszystko i poszli za Jezusem. Tym razem liturgia prowadzi nas do kolejnego rozdziału Ewangelii Łukasza, w której Jezus wygłasza mowę. Podczas Eucharystii będziemy słuchać błogosławieństw i lamentów Pana, poprzez które liturgia rzuca światło na wydarzenie ubiegłotygodniowego powołania. Jezus mówi więc:
Błogosławieni, wy… (Łk 6,20-26)
Niedziela w Oktawie Bożego Narodzenia przeżywana jest zawsze jako Niedziela Świętej Rodziny. W tym dniu Kościół przybliża i konkretyzuje misterium Bożego Narodzenia. Słowo stało się Ciałem nie tylko w jakiś sposób oderwany od relacji i obcy. Syn Boży wszedł w konkretną historię, w konkretne relacje, stał się cząstką tego organizmu jakim jest rodzina. Dzieje Świętej Rodziny, a w jakiś sposób dzieje każdej rodziny stają się przestrzenią Jego Obecności. Na ten rok liturgia przewiduję lekturę tekstu św. Łukasza, w którym kilkakrotnie powraca temat szukania. Sam Jezus wypowiada do rodziców słowa:
Czemuście mnie szukali? (Łk 2,48)
W ostatnią niedzielę Adwentu w liturgii słuchamy opowiadania o przedziwnym spotkaniu dwóch kobiet: Maryi i Elżbiety. Treścią tego spotkania jest przyjście samego Boga do swojego ludu – nawet jeśli jeszcze niewidocznego, ukrytego w łonie Matki. Owocem tego przyjścia jest radość i uwielbienie Boga. Jest to więc już jakaś zapowiedź tego, w czym Kościół będzie uczestniczył celebrując tajemnicę Bożego Narodzenia. Zanim jednak to nastąpi, Łukasz zanotował:
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy (Łk 1,39)
Druga niedziela Adwentu wprowadza na scenę dziejów zbawienia proroka, Jana Chrzciciela. Przy tej okazji, Bóg odsłania sposób, w jaki przychodzi od człowieka. Św. Łukasz zanotował:
Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni (Łk 3,1-2)
Dzisiejsza, pierwsza niedziela Adwentu, wprowadza nas w nowy rok liturgiczny, nowy czas łaski, nowy moment historii zbawienia, w którym Kościół chce odsłaniać przed nami misterium Jezusa Chrystusa. To sam Pan przechodzi po ścieżkach naszego współczesnego świata tą samą drogę zbawienia, którą przebył w Galilei i Judei abyśmy dzisiaj mogli dotykać Jego życia. U progu Adwentu i nowego roku liturgicznego Kościół na nowo pragnie budzić w nas doświadczenie nadziei. W centrum Ewangelii tego dnia stoją słowa:
Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą (Łk 21,25-28.34-36)
Recent Comments