Korynt.NET

W dalszym ciągu próbuję skomponować pewne tło, na którym zobaczymy całą nowość Ewangelii Jezusa Chrystusa. Po opisaniu mentalności Prawa, musimy spojrzeć na mentalność grecką, czy inaczej mentalność pogańską. Dopiero widząc te dwa „modele życia” zobaczymy w pełni ten, o którym św. Paweł pisze, że jest inny i pełen mocy. Cały czas opieramy się na słowie Apostoła:

My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan,  dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. (1 Kor 1,23-24) Continue reading »

Follow

Pisałem ostatnio o tym, w jaki sposób św. Paweł zaczyna swoje głoszenie Ewangelii. Po ludzku skazany jest na porażkę i powiedzielibyśmy: „nie tak to się robi”! A jednak – jeśli on nie chce błyszczeć, nie chce się reklamować i przekonywać ludzką mądrością, to dlatego, że sam doświadczył już jednego: Ewangelia to nie bubel, który trzeba zareklamować, żeby ktoś się na niego skusił. Ewangelia to wartość sama w sobie, perła dla której warto oddać wszystko! Ponadto Ewangelia to nie teoria, jakaś idea, którą można rozumowo uzasadnić i wyjaśnić. Ewangelia to tajemnica śmierci i życia,  a to przekracza ludzkie pojęcia. Dlatego Paweł nie próbuję szukać wyszukanych słów, ale w prostocie pisze:

My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan,  dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. (1 Kor 1,23-24) Continue reading »

Follow

W świecie korynckim, któremu daleko było do ideału Ewangelia głoszona przez Pawła znajdowała posłuch. Dlaczego dziś zdaje się inaczej? Może odebraliśmy Ewangelii całą jej moc? Ugłaskaliśmy ją, zrobiliśmy z niej przyjemne opowiadanko o tym, że Pan Bóg nas kocha… Opowiadanko, które zdaje się nie mieć całej tej siły rażenia, która pochwyciła Pawła; która sprawiła, że Ewangelia była jego życiem, a jego życie Ewangelią. Wszystko inne było dla niego mało ważne. W kilku najbliższych wpisach spróbuję na nowo odczytać przesłanie św. Pawła do Koryntian – i do nas. Sednem tej nauki są słowa:

My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan,  dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. (1 Kor 1,23-24) Continue reading »

Follow

Chciałbym, żeby ten blog był jakoś współprowadzony przez nas razem. Choć miałem iść trochę dalej, myślę że warto zatrzymać się nad tym, na co uwagę zwróciła Ania w komentarzu. Chodzi lęk. Nie jest to coś, od czego możemy się uwolnić. Lęk jakoś zawsze będzie nas dotykał. Dlatego istota polega nie na tym czy mamy lęk czy nie, ale na tym czy przezwyciężamy go – czy on paraliżuje nas?

Także św. Paweł, który głosił Ewangelię w Koryncie nie był wolny od lęku. Był normalnym człowiekiem. Ale w tej jego sytuacji nie zostaje sam. Bóg przemawia do Niego:

W nocy Pan przemówił do Pawła w widzeniu: „Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz,  bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele ludu mam w tym mieście”. (Dz 18,9-11) Continue reading »

Follow

Często słyszę opinię, że ten świat jest trudny, że Ewangelia nie jest na współczesne czasy, że dziś nie da się żyć prawdziwe po chrześcijańsku. Czy to nie jest tylko wymówka, która rodzi się z lęku o siebie? Lęku, który podpowiada, żeby nie być innym, a przez to odrzuconym i wyśmianym?

Czy w świecie, w którym człowiek „wyzwolił się” z wszelkich norm obyczajowych i moralnych Ewangelia może być jeszcze pociągająca? Czy Jezus Chrystus może dziś być atrakcyjny i pasjonujący, czy może raczej należy do kategorii zacofania i obciachu? Czy chrześcijanie dziś, w nowoczesnym świecie mogą czuć się dumni, czy raczej powinni być zakompleksieni?  Continue reading »

Follow