Wielka jest miÅ‚ość Serca Boga do każdego serca ludzkiego. Można by wrÄ™cz powiedzieć, że Bóg ma sÅ‚abość do czÅ‚owieka, że oszalaÅ‚ na jego punkcie. StÄ…d caÅ‚e to obdarowanie, które jest jednÄ… wielkÄ… pasjÄ… Boga. Obdarowanie, dziÄ™ki któremu Bóg mógÅ‚ z dumÄ… i radoÅ›ciÄ… powiedzieć do swojej oblubienicy: StawaÅ‚aÅ› siÄ™ z dnia na dzieÅ„ piÄ™kniejsza i doszÅ‚aÅ› aż do godnoÅ›ci królewskiej. RozeszÅ‚a siÄ™ twoja sÅ‚awa miÄ™dzy narodami dziÄ™ki twojej piÄ™knoÅ›ci, bo byÅ‚a ona doskonaÅ‚a z powodu ozdób, którymi ciÄ™ wyposażyÅ‚em (Ez 16,14). Ale wÅ‚aÅ›nie w tym momencie – tak cudownym – wydarzyÅ‚ siÄ™ najwiÄ™kszy dramat w historii ludzkoÅ›ci. Dramat, który Bóg opisuje z rozdartym sercem:
Ale zaufałaś swojej piękności i wyzyskałaś swoją sławę na to, by uprawiać nierząd. Oddawałaś się każdemu, kto obok ciebie przechodził.
NabraÅ‚aÅ› swoich szat i sporzÄ…dziÅ‚aÅ› sobie wyżyny z namiotami o różnorakich barwach i na nich uprawiaÅ‚aÅ› nierzÄ…d. WziÄ…wszy ozdobne przedmioty z mojego zÅ‚ota i z mojego srebra, które ci daÅ‚em, uczyniÅ‚aÅ› sobie z nich podobizny ludzkie i przed nimi grzeszyÅ‚aÅ› nierzÄ…dem. WzięłaÅ› swe szaty wyszywane i okryÅ‚aÅ› je nimi, a także mojÄ… oliwÄ™ i moje kadzidÅ‚o skÅ‚adaÅ‚aÅ› w ofierze przed nimi. Nawet mój pokarm, który ci daÅ‚em: najczystszÄ… mÄ…kÄ™, oliwÄ™ i miód, którymi ciÄ™ żywiÅ‚em, ofiarowaÅ‚aÅ› przed nimi jako miÅ‚Ä… woÅ„. Tak byÅ‚o – wyrocznia Pana Boga. (Ez 16,15,19) Continue reading »
Follow
Recent Comments