Korynt.NET

Już w piątek rozpoczniemy listopad uroczystością ku czci wszystkich świętych. W tym dniu Kościół stawia przed nami całe rzesze tych, którzy osiągnęli cel życia, którzy zrealizowali swoje życie w pełni. Choć każdy człowiek jest powołany do świętości, nie jest ona dzisiaj w modzie. Wydaje się, że świętość to coś dla wybranych, oderwanych od świata, ludzi z głową w chmurach. Tymczasem słowo Ewangelii pokazuje inną wizję świętości. Jezus mówi:

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. (Mt 5,1-12a) Continue reading »

Follow

Jezus w niedzielnej Ewangelii kontynuuje swoje nauczanie o modlitwie. Tydzień temu jako przykład postawił bezsilną wobec świata wdowę, tym razem w centrum stawia nie pobożnego faryzeusza, ale grzesznika, celnika. Właśnie podczas kiedy faryzeusz przechwalał się przed Bogiem

celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika. (Łk 18,13) Continue reading »

Follow

Tydzień temu Jezus wskazał wiarę jako środek ocalenia człowieka. Samarytanin usłyszał twoja wiara cię ocaliła. Wiara to jednak nie tylko sama deklaracja. Ona przejawia się w konkretnych postawach człowieka i właśnie na jedną z nich zwraca uwagę Jezus w niedzielnej Ewangelii.  W jej centrum stoi modlitwa, której przykład daje wdowa. Św. Łukasz zapisał:

W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem. (Łk 18,2-3) Continue reading »

Follow

W najbliższą niedzielę św. Łukasz opowie nam wydarzenie uzdrowienia dziesięciu trędowatych. Trędowaci to ludzie, którzy umarli za życia: musieli opuścić swoje domy, nie mogli się do nikogo zbliżać, byli wykluczeni ze społeczeństwa. Uzdrowienie, którego Jezus dokonał było więc dla nich darem nowego życia. I choć uzdrowionych zostało dziesięciu, tylko jeden usłyszał od Jezusa: twoja wiara cię ocaliła. To ten, który

widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. (Łk 17,15-16) Continue reading »

Follow

Scena ewangeliczna, której świadkami jesteśmy w czasie niedzielnej Liturgii rysuje dialog między Jezusem i Jego uczniami na temat wiary. Łukasz notuje:

Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary. Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna (Łk 17,5-6).

Prośba uczniów o wiarę nie rodzi się w nich bez przyczyny. W wersetach poprzedzających to wydarzenie Jezus mówi naucza o konieczności przebaczenia nie tylko siedem razy, ale siedemdziesiąt siedem razy, czyli zawsze. To właśnie nauka Jezusa o konieczności przebaczenia sprawia, że uczniowie doświadczają własnej bezradności. Zdają oni sobie sprawę, że nie są w stanie nieustannie przebaczać i dlatego wołają: Przymnóż nam wiary! Continue reading »

Follow