Kolejny raz liturgia wprowadza nas w Jezusową mowę eucharystyczną w Kafarnaum. Wobec szemrania Żydów Jezus potwierdza swoją tożsamość jako Chleb życia. Tym razem dodaje jednak istotny szczegół, który podpowiada czym jest ten pokarm na życie wieczne. Mówi:
Chlebem, który Ja dam jest moje Ciało wydane za życie świata (J 6,41-51)
W tych słowach Jezus wypowiada szczegół, który jest istotny dla zrozumienia tego chleba,którego On pragnie udzielić. Nie jest to tylko jakiś statyczny pokarm czy napój, który by pokrzepiał niczym jakiś energy drink, jakiś red bull, który miałby dodać skrzydeł. Nie chodzi tutaj o jakieś magiczne właściwości tego pokarmu. Nawet jeśli odniesiemy słowa Jezusa do Eucharystii, to przecież konsekrowany chleb nie zmienia swoich fizycznych właściwości. Dlatego to co istotne zawiera się w tym dopowiedzeniu Jezusa: ciało wydane.
Tymi słowami Jezus wprowadza nas w dynamiczne rozumienie Eucharystii. To nie jest po prostu Ciało Pana. To jest Jego Ciało wydane i nieustannie wydawane. Właśnie ten akt wydania się jest istotny. Św. Paweł w liście do Efezjan z wydaniem się Jezusa łączy miłość: umiłował nas i samego siebie wydał (por. Ef 5,2). Umiłował i wydał: ciało wydane jest znakiem miłości, znakiem największej miłości, bo nie ma większej niż wydać się, oddać swoje życie za braci (por J 15,13). Eucharystia jest pokarmem na życie wieczne, dlatego że jest znakiem tej miłości. Innymi słowy, żyć wiecznie może ten, kto uwierzy w miłość potężniejszą niż śmierć. Żyć wiecznie może ten, kto tą miłością chce się sycić, w niej znaleźć swoje oparcie.
Podczas każdej Eucharystii Pan zaprasza nas: bierzcie i jedzcie – to jest ciało wydane. Innymi słowy, Chrystus zaprasza każdego wierzącego, aby nie szukał zaspokojenia swoich pragnień w materialnym chlebie tego świata, ale by dał się pociągnąć Ojcu ku tej miłości objawionej w Synu. Ilekroć celebrujemy Eucharystię, uobecniamy między nami wieczną miłość Boga, który wydał się za nas. Ilekroć spożywamy chleb życia, czynimy to doświadczenie naszym. W ten sposób możemy być pewni że nic nas nie odłączy od miłości Boga: ani śmierć, ani życie (por Rz 8,38-39). Tak Ciało wydane staje się pokarmem na życie wieczne.